Maandag 12 september 2016
Blijf op de hoogte en volg Jan Marten en Joke
13 September 2016 | Spanje, Pozoseco
Sevilla
Alweer de laatste dag dat we in Sevilla zijn. We plannen voor vandaag geen culturele hoogstandjes, behalve een orgelconcert in de kathedraal. Het zou toch wel heel frustrerend zijn voor een kerkmuzikant geen instrument gehoord te hebben in een kerk tijdens ruim drie weken Spanje.
Of we toegelaten worden tot het concert is nog maar de vraag, omdat op de aankondiging stond dat het een 'concierto privado' is.
We maken voorbereidingen voor de terugreis. We checken bij de autoverhuurder of onze reservering bekend is en slaan wat proviand in.
Verder gaan we gewoon wat kuieren door de stad en dan niet door de toeristische straatjes in het centrum, maar juist daarbuiten om even een idee krijgen hoe de gemiddelde Sevillaan woont en werkt. En daar hoort natuurlijk een bezoekje aan een muziekwinkel bij. Heel veel gitaren en verder de versterkers en boxen van de bekende merken. Voor JM blijft dit interessant.
Dan ben ik aan de beurt. We bezoeken een bibliotheek, de tweede deze vakantie. Veel meer hebben we er ook niet gezien. Kennelijk kan je prima leven zonder bibliotheek.
De bibliotheek huist in een vrij modern gebouw met twee verdiepingen. In de ruime hal staan diverse automaten met drankjes en hapjes, zodat je hier prima een dag kan toeven. Maar hij is, helaas voor de bezoekers, alleen op werkdagen en dan nog maar tot 14.00 uur open.
We worden verwelkomd door een dame die het prima zou hebben gedaan als toiletjuffrouw bij de V&D, maar zeker niet als eerste gezicht in een bibliotheek.
Het eerste wat ze tegen ons zegt verbaast me ook niet: 'Jullie zoeken zeker naar de toiletten.' Als het hier nou zwart zag van de toeristen met hoge nood, maar dat is geenszins het geval.
Ik vind het ronduit beledigend, maar het is ook gelijk een les voor mezelf. Hoe benader ik iemand die er voor mij vreemd uitziet?
Ze spreekt geen woord Engels, maar het lukt me om uit te leggen waar we vandaan komen en dat ik ook in een bibliotheek werk. We mogen naar binnen.
De bibliotheek is heel ruim opgezet en er zitten veel jonge mensen te werken. Er zijn heel veel computers en het lukt mij Nederlandstalige boeken van Geert Mak en Jan Wolkers te vinden, die dan ergens in Spanje te krijgen zijn.
Wat ook opvalt zijn de vele dvd's, voor volwassenen en kinderen, speelfilms, maar ook informatieve dvd's. Ik realiseer me dat Spaans een wereldtaal is en dat er dus een veel groter publiek voor is.
Van de grote collectie boeken is het merendeel zo oud en vies, dat bij ons zeker driekwart afgeschreven zou worden.
Ik vind het altijd leuk om te kijken wat er over Nederland te krijgen is. Ik vind zes niet recente reisgidsen. De oudste, een gidsje over Amsterdam, is van 1993 en heeft zoveel waterschade, dat ik vermoed dat het even in een gracht gelegen heeft.
Net voor 20.30 uur melden we ons bij de kathedraal voor het orgelconcert. We passeren weer een koperkwintet, een ander dan gisteren. Even twijfelen we. Toch maar naar het orgelconcert.
Er lopen chique mensen de kathedraal binnen en er staat beveiliging bij de deur. Ook hier weer worden we gelijk gediagnostiseerd als toeristen. Morgen is de kathedraal weer te bezichtigen, krijgen we te horen.
Ik geef aan dat we voor het concert komen. We worden gevraagd naar ons 'credencial'. Die hebben we twee jaar terug in Santiago gekregen, maar die ligt thuis.
We vragen door. We mogen alleen naar binnen als we net zo'n kaartje om onze nek hebben als de andere gasten. Het zijn chemici die een congres bezoeken.
We worden verwezen naar een organisator en leggen uit dat we heel graag het orgel willen horen en dat JM een zeer geïnteresseerde kerkmusicus uit 'Holanda' is. Vanwege veiligheidsredenen mag het niet. We proberen nog even door te drammen door aan te geven dat het wel wrang is dat chemici wel mogen luisteren en een geïnteresseerde musicus niet. Het baat niet. We houden de eer aan onszelf en concluderen dat we het beter op straat kunnen zoeken dan in de kerk.
Gezeten op de trappen van de kathedraal, tussen de bedelaars, genieten we van het blaaskwintet. Vijf enthousiaste studenten, die net iets beter spelen dan de club van gisteren. JM kletst nog even met ze.
Morgen moeten we vroeg opstaan en dat is weer wennen. En wat ook wennen zal zijn, is de regen die voorspeld is. Vier weken lang hebben we geen regen gevoeld.
Joke
Alweer de laatste dag dat we in Sevilla zijn. We plannen voor vandaag geen culturele hoogstandjes, behalve een orgelconcert in de kathedraal. Het zou toch wel heel frustrerend zijn voor een kerkmuzikant geen instrument gehoord te hebben in een kerk tijdens ruim drie weken Spanje.
Of we toegelaten worden tot het concert is nog maar de vraag, omdat op de aankondiging stond dat het een 'concierto privado' is.
We maken voorbereidingen voor de terugreis. We checken bij de autoverhuurder of onze reservering bekend is en slaan wat proviand in.
Verder gaan we gewoon wat kuieren door de stad en dan niet door de toeristische straatjes in het centrum, maar juist daarbuiten om even een idee krijgen hoe de gemiddelde Sevillaan woont en werkt. En daar hoort natuurlijk een bezoekje aan een muziekwinkel bij. Heel veel gitaren en verder de versterkers en boxen van de bekende merken. Voor JM blijft dit interessant.
Dan ben ik aan de beurt. We bezoeken een bibliotheek, de tweede deze vakantie. Veel meer hebben we er ook niet gezien. Kennelijk kan je prima leven zonder bibliotheek.
De bibliotheek huist in een vrij modern gebouw met twee verdiepingen. In de ruime hal staan diverse automaten met drankjes en hapjes, zodat je hier prima een dag kan toeven. Maar hij is, helaas voor de bezoekers, alleen op werkdagen en dan nog maar tot 14.00 uur open.
We worden verwelkomd door een dame die het prima zou hebben gedaan als toiletjuffrouw bij de V&D, maar zeker niet als eerste gezicht in een bibliotheek.
Het eerste wat ze tegen ons zegt verbaast me ook niet: 'Jullie zoeken zeker naar de toiletten.' Als het hier nou zwart zag van de toeristen met hoge nood, maar dat is geenszins het geval.
Ik vind het ronduit beledigend, maar het is ook gelijk een les voor mezelf. Hoe benader ik iemand die er voor mij vreemd uitziet?
Ze spreekt geen woord Engels, maar het lukt me om uit te leggen waar we vandaan komen en dat ik ook in een bibliotheek werk. We mogen naar binnen.
De bibliotheek is heel ruim opgezet en er zitten veel jonge mensen te werken. Er zijn heel veel computers en het lukt mij Nederlandstalige boeken van Geert Mak en Jan Wolkers te vinden, die dan ergens in Spanje te krijgen zijn.
Wat ook opvalt zijn de vele dvd's, voor volwassenen en kinderen, speelfilms, maar ook informatieve dvd's. Ik realiseer me dat Spaans een wereldtaal is en dat er dus een veel groter publiek voor is.
Van de grote collectie boeken is het merendeel zo oud en vies, dat bij ons zeker driekwart afgeschreven zou worden.
Ik vind het altijd leuk om te kijken wat er over Nederland te krijgen is. Ik vind zes niet recente reisgidsen. De oudste, een gidsje over Amsterdam, is van 1993 en heeft zoveel waterschade, dat ik vermoed dat het even in een gracht gelegen heeft.
Net voor 20.30 uur melden we ons bij de kathedraal voor het orgelconcert. We passeren weer een koperkwintet, een ander dan gisteren. Even twijfelen we. Toch maar naar het orgelconcert.
Er lopen chique mensen de kathedraal binnen en er staat beveiliging bij de deur. Ook hier weer worden we gelijk gediagnostiseerd als toeristen. Morgen is de kathedraal weer te bezichtigen, krijgen we te horen.
Ik geef aan dat we voor het concert komen. We worden gevraagd naar ons 'credencial'. Die hebben we twee jaar terug in Santiago gekregen, maar die ligt thuis.
We vragen door. We mogen alleen naar binnen als we net zo'n kaartje om onze nek hebben als de andere gasten. Het zijn chemici die een congres bezoeken.
We worden verwezen naar een organisator en leggen uit dat we heel graag het orgel willen horen en dat JM een zeer geïnteresseerde kerkmusicus uit 'Holanda' is. Vanwege veiligheidsredenen mag het niet. We proberen nog even door te drammen door aan te geven dat het wel wrang is dat chemici wel mogen luisteren en een geïnteresseerde musicus niet. Het baat niet. We houden de eer aan onszelf en concluderen dat we het beter op straat kunnen zoeken dan in de kerk.
Gezeten op de trappen van de kathedraal, tussen de bedelaars, genieten we van het blaaskwintet. Vijf enthousiaste studenten, die net iets beter spelen dan de club van gisteren. JM kletst nog even met ze.
Morgen moeten we vroeg opstaan en dat is weer wennen. En wat ook wennen zal zijn, is de regen die voorspeld is. Vier weken lang hebben we geen regen gevoeld.
Joke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
