Zaterdag 25 juli 2015

Chartres - Oegstgeest

Ik had er zo naar uitgekeken. Nog een nachtje kamperen. En nu niet de tent uitdrijven, maar slapen bij een heerlijke temperatuur.
De temperatuur was heerlijk, maar om het uur schrok ik wakker van de harde wind in de hoge bomen rondom de tent. De tent had ik met een minimaal aantal haringen opgezet en deze bolde vervaarlijk op.

Na dus weer een herhaaldelijk onderbroken nacht staan we om 7.00 uur op. Niet zo fris en fruitig als we bedoeld hadden met deze tussenstop.
Voor het eerst deze vakantie regent het bij het opbreken van de tent. Heel onhandig krijgen we alles in de auto. Als we met de fiets zijn hebben we een apart inpakscenario bij regen. Toch lukt het ons om om 8.00 uur fris gedoucht in de auto te stappen.
Ik kan het ook niet nalaten een Nederlandse man op de camping aan te spreken die met de fiets onderweg is. Hij blijkt een hele relaxte, net gepensioneerde, Amsterdammer die de camino naar Santiago fietst.
Hij wil onderweg zoveel mogelijk kamperen, weet nog niet precies welke route hij in Spanje moet nemen en vraagt hoe het nou precies werkt met die stempels.
Met veel enthousiasme vertel ik onze ervaringen en geef wat tips en wens hem vooral een heel mooie reis.
Grappig om hier in Chartres weer in het Jakobusverhaal te belanden. Op het wandelpad naar de kathedraal kwamen we gisteren al een enorm houten beeld van Jakobus tegen.
Op de heenweg zijn we beiden met hem op de foto gegaan. Op de terugweg, met de nodige rosé op, was ik wat losser en heb hem hem een innige knuffel gegeven.

We ontbijten net buiten de camping met een lekker vers stokbroodje. Alleen de koffie en thee ontbreken. Die drinken we een uurtje later in een dorpje iets verderop. In mijn blikveld hangt een tv-scherm Ik kijk slechts één moment en zie dan dat het vandaag de dag van St. Jacques is.
Jakobus gaat duidelijk met ons mee.

Ook onze reis heb ik als een soort pelgrimstocht ervaren. Je stelt jezelf een doel, gaat een weg die gepaard gaat met veel genieten en afzien en je laat je inspireren door wat en wie je tegenkomt.

En dan richting Oegstgeest. We rijden via Rouen, om op deze zwarte zaterdag Parijs te vermijden. Onderweg horen we dat in Nederland code rood is afgegeven vanwege de storm. Gelukkig horen we niet meer over boerenopstanden.

Als we België binnenrijden is het grauw en grijs, het plenst en het is fris. Snak ik nu alweer naar de warmte?

Gelukkig gaan we een andere warmte tegemoet. Onderweg worden we al uitgenodigd om te komen eten bij onze vrienden/buren/plantengieters.
En morgen zijn we uitgenodigd in Arnhem bij Gerben en Coreisha, vooral ook om hun opgepimpte bedrijfscaravan te bekijken.

Rest mij nog om iedereen die ons gevolgd heeft te bedanken voor de support en reacties.
Nu stoppen we weer met het online inkijkje in ons leven.
Wel maken we alweer plannen voor een volgende tocht.

Joke