Dinsdag 21 juli 2015

Barcelona
0 km totaal 1329 km

We slapen lekker uit. Dat wil zeggen tot 9.00 uur. Daarna skypen we een half uur met Auke en Ruth. Zij vertellen over San Fransisco en wij over Spanje. Zij gaan bijna naar bed, wij ontwaken net. We zitten wel beiden in de zomer.
Om 10.00 uur worden we gebeld door het hotel. De manager aan de lijn. Die fietsen van jullie moeten direct weg daar. Kan dat in vijf minuten? JM staat net klaar om te douchen. Hij doucht één minuut. Ik schiet mijn jurkje aan. We gaan naar beneden. Een beetje paniek in de tent. Het hotelletje zit op de tweede verdieping van een pand waarin ook woningen en bedrijven zijn. Er is geklaagd over de fietsen. Ik noem de e-mail die ik gestuurd heb over de fietsen. De manager herinnert zich de vraag, maar niet dat er geantwoord is dat er plaats was voor de fietsen. Regeltante als ik ben laat ik hem de print van de e-mail zien. Hij gaat akkoord. De fietsen mogen in het nauwe gangetje naast de receptie. Heel lastig, omdat daar iedereen met de koffers langs moet.
Hij gaat er wel van uit dat wij vandaag de fietsen gaan gebruiken. Ik vertel hem dan over onze reis en onze ervaringen met fietsen in Barcelona. Heel galant staat hij toe dat de fietsen daar mogen blijven staan. Hij zegt zelfs dat we wel een rustig dagje verdiend hebben. JM haalt gauw nog een doekje over de fietsen omdat er een dikke laag stof op ligt.

Pas om 11.00 uur gaan we de stad in. We hebben maar één dag en moeten duidelijk een keuze maken.
Eerst een lekker ontbijtje met churros in chocoladesaus.
Dan op weg naar de kathedraal. Al vrij snel zien we een fietsenwinkel met vooral tweedehands Nederlandse fietsen, vooral Gazelle. Hier moet ik even naar binnen. De jongen die de zaak runt had in Freiburg gewoond en ooit de Donauradweg gefietst. Hij vertelt over zijn winkel en geeft ons tips hoe we morgen Barcelona kunnen verlaten.

Net voor de middagpauze bezoeken we de kathedraal. We verwonderen ons over het toelatingsbeleid van vrouwen. Je moet bedekte schouders hebben en de rok of broek moet in ieder geval niet korter zijn dan net boven de knie. Voor alle andere gevallen staan er vrouwen die doeken verkopen. Toch is de man die keurt niet consequent en nadat ik dit tafereel een tijdje gadesla, loop ik de man voorbij, met het petje van JM voor het bescheiden decolleté van mijn, toch echt wel mouwloze, jurkje. Ik kijk hem vooral niet vragend aan. Het lukt en ik mag als mezelf de kerk in.
We scharrelen daarna door de straatjes van de gotische wijk en de markthal. Aan het einde van de middag bezoeken we de Sagrada Familia van Gaudi. Het is het meest bezochte gebouw ter wereld. Dat is te merken, maar we proberen daar toch een beetje doorheen te zien. De kerk is nog lang niet af en er zijn heel veel bouwvakkers aan het werk met onder andere slijptollen. Daarbij hebben we bij hoge uitzondering gekozen voor een audiotour. En dan is ook nog het orgel te horen. Een kakafonie aan geluiden dus. De stilte die op vele bordjes gevraagd wordt is ver te zoeken.
Ondanks de vele ruis vind ik het een prachtige kerk, uitnodigend om heel bijzondere dingen te doen. Beiden komen we tot dezelfde conclusie: je wilt zo'n kerk in bedrijf zien.

We sluiten onze mini-stedentrip af met een bezoek aan Park Güell, het park van Gaudi. We gaan het eerste stuk met de metro. We weten dat daar de kans op zakkenrollers groot is. We hebben alleen het hoognodige bij ons en dan in tasjes om ons middel. Opeens hoor ik JM een meisje afblaffen. Ze heeft zijn tasje al opengemaakt. Hij kijkt haar daarbij heel vernietigend aan. Het is een enge situatie. Bij de eerstvolgende halte springt ze samen met een ander meisje de metro uit. Een man die kennelijk de chef is, stapt ook uit. Gelukkig zijn we niets kwijt. Maar we zijn nu nog alerter.
Het park ligt heel hoog en geeft een schitterend uitzicht over heel Barcelona en de zee.
We zitten daar heerlijk op een bankje, terwijl we luisteren naar een gitarist en bassist die leuke reggaeliedjes zingen.

Terug naar het centrum. We eten heerlijk bij een vegetarisch restaurantje. Zoiets moet je niet zoeken, maar gewoon tegenkomen. Bij het uitkiezen van de happen hoor ik van een paar Nederlandse meisjes dat er gisteren bij één van hun groep een tas was gejat. Een man gaf een duw. Een ander zette zijn voet in het hengsel van de tas en....bingo.

Na wat ecologische koffie en thee gaan we naar het hotel. Want we willen morgen vroeg de stad uit.

Joke