Zondag 19 juli 2015
Blijf op de hoogte en volg Jan Marten en Joke
21 Juli 2015 | Spanje, Ciutat Vella
77 km totaal 1241 km
Deze morgen word ik gewekt door de wekker van mijn telefoon. Dat gebeurt niet vaak in deze vakantie. We waren gisteravond ook zo moe, dat we eerst in slaap vielen toen we even de tent ingingen voor een regenbuitje. Na een uurtje werden we heel raar wakker. Om ons heen lag de was die we snel met lijntje en al naar binnen hadden gegooid. En dat was een hele berg, want ik had deze keer een wasmachine gebruikt. Buiten lagen de resten van ons eten. Met de zaklamp zochten we alles bij elkaar en toen nog even afwassen.
Na het wakker worden kijkt JM altijd eerst even naar het wereldnieuws en daarna of we nog reacties hebben gekregen op onze verhalen. Dat is steeds weer leuk. Te weten wie ons volgt en iets te delen van onze indrukken en ervaringen. Bij Theo, Joke, Anneke en Marianne moeten we soms gokken wélke het is.
Helaas lukt het dit jaar nauwelijks om er foto's bij te plaatsen. Waarschijnlijk een technisch probleem of we zitten aan het maximaal aantal te plaatsen foto's. Dan moeten we bijbetalen. En we blijven matuurlijk wel zuinige Hollanders. We hebben er vooral zelf lol in om deze verslagen te schrijven en elkaar voor te lezen. En we denken dat het voor later leuk is om terug te lezen, want als je elke dag ergens anders bent, ergens anders slaapt, ben je de bijbehorende beelden en verhalen snel vergeten.
Na een ontbijtje op het strand gaat de tocht richting Salau, waarvan ik altijd een gruwelijk beeld had.
De werkelijkheid is op het eerste gezicht erger. Kilometers lang volle stranden. Volle boulevards, met af en toe een inkijkje in overvolle winkelpromenades. We passeren vele hotels, die aan de boulevardzijde enorme tuinen hebben met zonnebedjes onder parasols en een zalig zwembad.
Er zijn momenten in de winter dat het waterig koud is, dat ik nauwelijks daglicht zie en ik ook nog met wat ongezonde stress in mijn lijf de dag probeer door te komen.
Dán kan ik zin hebben in liggen op zo'n zonnebedje, naast het zwembad, de zee met mooi zandstrand in het zicht, een bar met heerlijke drankjes en hapjes binnen handbereik. Salau dus.
Leuk is het om in deze mierenhoop de afzonderlijke mensen te observeren. En waar kun je dit beter doen dan op het terras van McDonalds. We hebben inmiddels wel trek en de prijzen van de consumpties elders zijn het drievoud van wat we gewend zijn
Vanaf ons terras zien we busladingen met komende en vertrekkende gasten van de hotels.
Wij, met onze bepakte fietsen en onfrisse zweetlijven, detoneren totaal in dit straatbeeld. De meeste mensen zien ons niet eens. Wel kinderen. Zij draaien zich nog eens om en vragen uitleg aan hun ouders.
We zakken verder de kustlijn af. Dit is vandaag lastig direct langs de kust, omdat daar de spoorlijn loopt en daarnaast een drukke weg is. Dan toch maar wat mee het binnenland in en dus ook drukke wegen. Gelukkig is het zondag, dus nauwelijks vrachtverkeer. We passeren een plaats, waar net de kerk is begonnen. De deur is open. Ik wil toch even ongezien binnen kijken. Voorzichtig zet ik een stapje binnen, wel zonder helm en geel veiligheidshesje gelukkig. De deur komt net naast het altaar binnen. Meneer pastoor kijkt me verstoord aan, de hele kerk kijkt me verstoord aan. Ik maak dat ik weg kom, geef nog een aalmoes aan de weldoorvoede bedelares bij de deur. En hiermee is weer recht gedaan aan mijn religieuze invulling van de zondag. Of het een mooie kerk was?Geen idee.
Na een redelijk irritant stuk weg langs een baai met petrochemische industrie komen we aan de verkeerde kant uit van de grote stad Tarragona. Het is natuurlijk weer heel heet en we zijn toe aan een pauze. Geen schaduw en geen gezellige cafeetjes te bekennen. Maar dan een oase in dit industriegebied, een McDonalds! En voor de tweede keer vandaag besluiten we om naar de Mac te gaan. We volgen de pijlen die voor de McDrive blijken te zijn. Dat is voor ons geen optie. We zoeken immers ook verkoeling en willen naar binnen. We vinden de gewone ingang, maar nergens plaats voor onze fietsen. In Spanje kun je beter invalide zijn dan fietser, want daar zijn aparte parkeerplaatsen voor. Gelukkig rijdt er een auto weg. Pontificaal parkeren we daar onze fietsen.
De camping die ik heb uitgekozen, omdat het een echt Spaanse familiecamping is, is lastig te vinden. Die Spaanse families weten hem toch wel te vinden. Ik vraag de weg aan wen oudere man. Omzichtig legt hij het uit. Even later staat hij weer op de route te checken of we wel goed zijn gereden. Bij aankomst staat hij er weer en vraagt waarvandaan we komen en hoever we gefietst hebben.
Het blijkt een camping van vooral vaste gasten te zijn. Dicht op elkaar in een bosachtige setting staan de stacaravans met grote luifels, tuintjes compleet met heel veel tuinkabouters. Iedereen kijkt vanavond tv, want Spanje voetbalt tegen Rusland. De vrouwen koken in hun meer dan super ingerichte kooktenten of ze zitten in een kringetje op het pad, zodat ook de overbuurvrouwen met het gesprek mee kunnen doen. Tot zover heel leuk, totdat ik het plekje zie waar wij moeten staan. Ingebouwd aan de achterzijde van een aantal stacaravans onder bomen. Met aan de andere kant zicht op het varkenskotachtige sanitairgebouw. Op een paar meter afstand rijen raampjes van de toiletten. We kunnen net niet naar binnen kijken, wel van alles horen.
Ik vind het echt een afschuwelijke plek, maar het is niet duur en morgen zijn we weer weg.
Om niet te veel in een dip terecht te komen gaan we eerst zwemmen. De zee is aan de overkant van de weg. Daarna douchen in één van de vele douches in het varkenskot. Er is een wachtrij. Ik snap het niet, want er zijn genoeg douches vrij. Om dan in het Spaans te vragen wat er mis is met die andere douches vind ik te ingewikkeld. Ik waag het er op. Niks mis mee, alleen geen licht te vinden. Op de tast poedel ik mezelf schoon.
Later zie ik dat de andere douches ook zijn voorzien van wastafels...
Om mogelijk toch een beetje een positief beeld van de camping te krijgen willen we eten bij het campingrestaurant. Er is een goedkoop dagmenu en tot nu toe hebben we prima gegeten op echt Spaanse campings. Er zit alleen helemaal niemand. Iedereen zit in de voortent en kijkt Spanje - Rusland. Dan maar naar de boulevard. Twee kanten op. Alleen maar duur. Uiteindelijk op het hoekje naast camping vinden we een gewone hap: een pizza voor JM en ik mijn tweede hamburger voor vandaag. Wijn durven we hier niet aan. We kijken naar de route voor morgen. Barcelona blijkt niet haalbaar, vanwege de te drukke weg pal langs de kust. Alternatieven zijn er deze keer niet. We besluiten de verder reis per trein af te maken. JM merkt mijn gevoel van teleurstelling. Ik snap dat zijn besluit heel verstandig is. Onze veiligheid is belangrijker dan mijn wens om het hele traject te fietsen.
Als ik later de tent in kruip zie ik dat een van onze buurmannen stiekem in onze tent loert. Ik laat hem lekker kijken en doe de tent niet dicht. Het is te heet. Wel doe ik toch maar mijn niemendalletje aan en zet al vrij snel de tent helemaal open. Het is niet te harden gewoon. Gelukkig helpt de Deet deze keer beter. Uiteindelijk vallen we toch in slaap.
Joke
-
21 Juli 2015 - 15:35
Liselotte :
Ha Joke en JanMarten,
Was zelf op vakantie in de warme Franse Alpen (maar niet zo heet als bij jullie) en geniet nu bij thuiskomst van jullie avonturen! Grappig om alle verhalen zo te lezen, elke dag weer een nieue uitdaging en een nieuw avontuur. Geniet van de laatste dagen! x -
21 Juli 2015 - 15:50
Gerda:
Tjonge, wat zijn jullie al ver gekomen. Ik heb erg moeten lachen om je kerkbezoek. Echt wat voor jou!
Nog een goede reis verder en veel plezier.
Groetjes, Gerda. -
21 Juli 2015 - 17:06
Theo:
Hoi Joke, ik lees je stukjes elke keer. :-) Knap gedaan hoor, in die hitte! Verstandig besluit om niet ten koste van veiligheid per se verder te gaan. Geniet van de laatste dagen rust!
Theo T. -
21 Juli 2015 - 23:33
Marianne K:
Lieve mensen,
Marianne K hier. Ik heb jullie ook trouw gelezen. Mooie prestatie hoor! Hoewel ik de laatste ritten wel heftig vond. Neem nog maar een beetje rust de komende dagen.
Liefs,
Marianne Kaaij -
22 Juli 2015 - 21:29
Wilma:
Een prachtig scenario voor in een film, Joke, maar dan wel mét helm en geel hesje... Ik zie het gewoon voor me. -
22 Juli 2015 - 23:02
Rob:
Na een paar drukke dagen weer verschillende verslagen van jullie gelezen. Jullie kunnen er niet genoeg van krijgen. Telkens weer die zelfkastijdingen, waarom? Neem die verdomde trein naar Barcelona. Neem de 1e klas!! Jullie hebben dat wel verdiend. Sputterde jij Joke, echt tegen of was het meer voor de vorm?
Ik geniet van jullie verhalen, het is inderdaad een mooi scenario voor een film. Alleen moet je dan wel voor de strandopnames wat vijgenblaadjes voorhanden hebben. Scheel een flink gedoe met de filmkeuring. Veel plezier de laatste fietsdagen en ik ben benieuwd naar de foto's, ook die van het strand en, sorry JM, die niemendalletjes van Joke lijken me ook heel interessant. -
23 Juli 2015 - 15:38
Marianne M Dus:
OHOh Wat een avontuur weer.
Ik ga vanaf vandaag ook van mijn welverdiende (ahum) vakantie genieten!!
XX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley