Donderdag 9 juli 2015

Morella - Cantavieja
40 km totaal 551 km

We besluiten om deze morgen toch maar niet te ontbijten op het mooie bankje bij de stadsmuur naast ons hotel, dat we gisteren na het eten bij onze wandeling langs de muren van Morella, hadden uitgekozen. Het is nog half donker en erg fris op deze hoogte, als om 5.00 uur de wekker gaat. We eten ons inmiddels standaard ontbijt: ieder vijf geroosterde boterhammen met dikke plakken kaas en een halve liter sinaasappelsap. Brood kun je pas vanaf 9.00 uur krijgen.
Pas om 6.30 uur starten we, omdat ik nog van alles via WiFi moet regelen om weer toegang tot het mobiele internet te krijgen. Heel suf, maar wel handig.
Het traject vandaag is niet lang maar wel voornamelijk stijgen. Eerst niet heel veel, maar ik heb al snel pap in de benen en voel me allesbehalve fit. Om 7.15 passeren we een café dat al open is. Dan maar even koffie en thee, terwijl we kijken naar de rennende stieren door de straten van Pamplona. Gisteren waren er weer dertien mensen gewond geraakt. JM leest een bijzonder grappige verhandeling van De Speld voor over dit fenomeen, de eerste treffer op Google als je 'Pamplona Speld' intikt. Al met al een gruwelijk gebeuren, waarnaar ook in deze streek veel wordt gekeken.
Verder fietsen. Het blijft voortsukkelen, terwijl de temperatuur nog steeds heel aangenaam is. Ik ga een tijdje in de berm zitten, eet wat voedzame pindakoeken en wacht of deze me wat pit geven. Opeens horen we bellen klinken en staan we middenin een kudde geiten met herder en drie honden.
Kennelijk had ik dit even nodig, want daarna gaat het weer beter.
Om 9.30 uur alweer honger. Gelukkig zijn we dan net bij het prachtige stadje Mirambel. Er staan veelbelovende borden met pijlen naar de banketbakker. We rijden/klauteren het hele stadje door over de inmiddels bekende middeleeuwse keien. We vinden de bakker, maar alles zit potdicht. Weer terug naar het begin van het stadje waar een cafe/restaurantje zit. Van buiten zie je dat nauwelijks, maar binnen zijn er wel drie zalen. We eten een bocadillo en zelfs ik drink koffie. We zitten tussen een groep werklui, die allemaal met een pakketje brood binnenkomen en daarbij wijn, water en heel veel olijven van het café betrekken.
Weer verder. De pittigste kilometers komen nu: tien kilometer met inmiddels weer een fel brandende zon. Om 11.00 uur zien we hoog op de berg (1000 meter) onze eindbestemming Cantavieja. Eerst moeten we nog twee kilometer heel steile haarspeldbochten doen. Ik zie de weg naar boven slingeren en denk dan in eerste instantie dat dit echt niet gaat lukken. Vervolgens dwing ik mezelf om ook dit weer als een uitdaging aan te gaan. En dan gewoon gaan fietsen. Ik moet veel vaker stoppen dan JM, omdat ik op een gegeven moment totaal buiten adem ben. Hij staat altijd wel weer ergens onder een boom mij op te wachten. Als het te lang duurt bellen we elkaar of hij fietst terug.
Als ik er helemaal doorheen zit, kies ik voor mezelf een thema waarover ik verplicht moet nadenken. Onderwerpen genoeg in mijn hoofd. Het is bijna een soort mediteren.
En opeens ben je toch weer een stuk verder.
Dan rijden we hoog op de berg met uitzicht op een enorm dal het middeleeuwse stadje binnen.
Heel snel hebben we pension Julian gevonden. De eigenaar staat al in de deuropening van een enorme schuur, waar de fietsen mogen staan. We krijgen de sleutel van ons piepkleine kamertje met authentieke details. Inchecken en betalen komt later wel.
Na het uitgebreide badderen en een kleine siësta verkennen we het stadje Cantavieja, één van de 'Pueblos más bonitas' van Spanje (heel mooi dus).
We willen graag de kerk bekijken, maar deze is dicht. Bij de Información horen we dat deze alleen met een Spaanse rondleiding bekeken kan worden en daarbij hoort ook een rondleiding in het Stadhuis en een bezoek aan het museum. En dat alles voor € 2,50 pp. En wanneer begint de rondleiding? Nu. En zijn er nog meer mensen? Nee. We krijgen dus een privé-rondleiding in het Spaans van een jonge Spaanse schone. Ik heb uitgelegd dat ik een poco Spaans spreek en doe net alsof ik haar verhalen voor JM vertaal. 'En nu zegt ze iets over de paus en de heiligen en een feest, maar ik heb geen idee wat.'
De kerk is van buiten mooi, maar binnen heel tuttig en stijlloos. Wel is het leuk om de toren te beklimmen en buiten een 360 graden view te krijgen van alle dalen rondom het stadje.
Het museum bekijken we zelf. Cantavieja blijkt een tijd een soort hoofdkwartier te zijn geweest van de Carlisten (zie Wikipedia). De geschiedenis van heel veel oorlog en strijd tussen de Liberalen, absolute monarchen, Carlisten en de verschillen tussen deze groepen zijn mooi in beeld gebracht. Wel weer alleen Spaanse teksten. We snappen er wel iets meer van dan van de rondleiding.
Tot aan ons diner zitten we heerlijk op een terrasje. De temperatuur is om 19.00 uur op zijn top, 28 graden. Daarna daalt hij geleidelijk, met tussen 5.00 uur en 7.00 uur 16 graden.
Om 20.30 kunnen we aan tafel in ons pension. Een heerlijke salade, vis met zelfgemaakte frites en ijs toe. Fles vino tinto en water. Voor één keer vertel ik de prijs: alles inclusief kamer € 62,00.
Tegelijk met ons zijn er nog zo'n 35 gasten. De grootste groep is een aantal kinderen van de plaatselijke muziekschool met de muziekdocenten die straks op het plein een concert gaan geven. Daar gaat ons voornemen om op tijd te gaan dutten. Het is geweldig om te zien hoe de groep kinderen van eten wordt voorzien. Schalen vol vlees, kaas, tortilla, worstjes. En alles gaat schoon op. Daarna kunnen ze uit diverse toetjes kiezen. Het is al 21.50 uur en om 22.00 uur begint het concert. Niet dus. Om 22.15 uur zit het hele dorpsplein tussen kerk en stadhuis met arcadebogen rondom vol met publiek. De kinderen komen al muziekmakend door de straat naar het plein. Opeens is het stevige baasje met een stieren-T-shirt, die het kleinste jongetje met brilletje tijdens het eten steeds zat te treiteren, één van de zeer gedisciplineerde muzikanten op mandolines en gitaren. Drie kwartier lang genieten we van de muziek, afwisselend instrumentaal en begeleide solozang. Om de beurt gaat één van de instrumentalisten na steeds dezelfde intro een authentiek Spaans lied zingen, met enorme uithalen en kneiterhard versterkt en soms tenenkrommend vals. En toch is het mooi. In zo'n klein dorp zoveel muzikanten, zoveel publiek en dat allemaal onder de blote hemel. Helaas verlaten we het concert voortijdig want de wekker zal weer om 5.00 uur gaan. Dat heet vakantie.

Joke