Zaterdag 26 juli 2014

Santiago - Pyreneeën

Vandaag begint de terugreis per bus. Om 11.30 uur moeten we op het busstation zijn. We proppen de laatste dingen nog in onze tassen en laten ons met de taxi brengen. Voor mijn gemoedsrust zijn we twee uur voor vertrek aanwezig. Zo'n reis is helemaal niet mijn ding. Als we maar eenmaal in de goede bus zitten, denk ik.
Ik ga op verkenningstocht. Er is wel een loket van Eurolines, maar daar zit niemand. Ik ontdek twee verdiepingen lager de internationale bussen. Bij een informatiepunt verwijzen ze naar een loket van een Spaans bedrijf. Nadat ik daar een half uur in de rij heb gestaan, hoor ik dat we op de lijst staan en waar ongeveer de bussen stoppen.
We ontmoeten een Nederlandse man die ook gefietst heeft. Dat schept gelijk een band. Hij is ook wel wat nerveus en we proberen er samen achter te komen welke bus het moet zijn.
Net als ons heeft hij voor de bus gekozen, omdat het heel vreemd is om na de vele kilometers fietsen in twee uur naar Nederland te vliegen.
Het is heel leuk om het stuk Spanje te zien dat we hebben gefietst. We vinden het eigenlijk onvoorstelbaar.
Terwijl het landschap voorbij glijdt, geven we ons steeds meer over aan de busreis. Spanjaarden, Portugezen, Fransen, Duitsers, Belgen en Nederlanders. Soms mengt het wat, soms een conflictje.
In totaal zijn er vijf Nederlandse pelgrims. Tijdens de stops delen we ervaringen.
Zo'n busreis is een bijzonder gebeuren, waar vooral eten, roken en plassen heel belangrijk zijn. We weten nooit van tevoren waar en wanneer en hoe lang we hiervoor de tijd krijgen. Ik kijk steeds maar hoeveel eten de chauffeurs halen, omdat je dan ongeveer weet hoeveel tijd je hebt...
In de bus wordt muziek gedraaid, worden films bekeken met geluid aan en een enkeling leest een boek. JM leest zelfs een heel boek uit. Ik doe een poging met een luisterboek op de iPhone. Door de rustgevende stem van Cees Nooteboom ('Rituelen') dommel ik steeds in. Tegen middernacht wordt het toch stil in de bus, tot de volgende pauze.

Joke