Dinsdag 22 juli 2014
Blijf op de hoogte en volg Jan Marten en Joke
24 Juli 2014 | Spanje, Conxo
Palas de Rei - Santiago
86 km totaal 1581 km
Wordt het vandaag de voorlaatste of de laatste fietsdag? Het aantal kilometers moet te doen zijn in één dag, maar ook vandaag wordt het weer veel klimmen en afdalen en het wordt warm.
Eerst een ontbijtje in het verder lege restaurantje van het pension waar we geslapen hebben. Ik verwacht er niet veel van. Kopje koffie of thee, laf croissantje en een sapje.
Ik ben weer te snel met mijn aannames, want ik hoor dat er achter de bar sinaasappels worden geperst. Dat is de eerste keer dat we ergens vers geperst sinaasappelsap krijgen. En de croissant is een enorm joekel. Toch kan ik op zo'n ontbijt niet fietsen. We kopen nog brood, kaas en fruit voor het tweede ontbijt.
In het begin rijden we tussen een stroom van wandelende pelgrims. Overal op terrasjes zie je ze ontbijten.
Langzaam komt de stoet op gang. Je ziet duidelijk verschil tussen hen die alleen het laatste deel lopen en hen die weken of maanden onderweg zijn.
Al snel hebben we onze eigen route. Niet meer langs de drukke weg en het wandelpad, maar over prachtige rustige weggetjes door een landschap met mais, soms druiven en, naar het schijnt, ook eucalyptusbomen.
We besluiten om toch te proberen vandaag nog Santiago te bereiken, want 20 km ervoor stoppen vinden we geen optie.
We schieten lekker op, maar het wordt wel steeds warmer en de klimafstanden liegen er niet om en ook de percentages niet. 7, dan weer 8, soms zelfs 10. Het wordt boven de 30 graden. We drinken liters water. Eten, drinken, uitpuffen. JM blijft het prima volhouden. Ik begin aardig over grenzen heen te gaan. Heeft dit er toch mee te maken dat je weet, dat het je laatste fietsdag is?
Ik probeer me te richten op onze aankomst in Santiago, bel een camping om er zeker van te zijn dat we vanavond wel een plekje hebben. Het is immers druk in Santiago, want vrijdag is het de feestdag van Jacobus. In Santiago zijn er donderdag en vrijdag veel feestelijkheden.
Ondertussen WhatsAppen we geregeld met Tilburgse Rob om te horen waar hij is.
En weer verder. Er lijkt geen einde te komen aan het klimmen en afdalen. Mijn benen willen echt niet meer en het is zo ontzettend warm.
Ik probeer nog terug te blikken op onze reis. Wat is mij het meest bij gebleven, wat neem ik mee? Ik denk aan de oude vrouw gisteren die zwetend mijn fietstassen naar de derde verdieping bracht en me daarna nog een vriendelijk aaitje gaf. Ik denk aan al die mensen onderweg die onverwacht enthousiast groeten. Ik denk aan de vriendelijke ontvangst op sommige campings, wanneer we veel te laat en soms verregend aankwamen. Toch kregen we dan weer goed te eten.
Wat neem ik mee?
Niet enorme diepzinnigheden komen boven of wel?
Hoe waardevol het is dat je als mens de ander met aandacht en warmte tegemoet treedt en daarbij je niet laat leiden door vaak primaire oordelen: die ziet er niet uit, die stinkt, die zeurt of wat dan ook.
Het zal me zeker niet lukken om dit altijd in de praktijk te brengen, maar het is het proberen waard.
Om 19 uur zien we vanaf de berg ervoor Santiago liggen.
We spreken af om een foto te maken bij het plaatsnaambordje, daarna naar de kathedraal te rijden voor een foto met de fietsen erbij en dan ook maar gelijk ons compostelaat (diploma) te halen.
Daarna naar de camping.
Als ik het plaatsnaambordje zie is JM al de heuvel af gereden. Ik wacht even, fiets dan toch door en rijd dan mijn ketting eraf. Ik leg de ketting er weer om, rijd verder naar JM die staat te wachten. Hij had het bordje niet gezien en wil terug rijden. Ik heb daar geen puf meer voor, omdat dat weer een extra klim betekent.
We dalen af naar de stad, maar moeten daar weer door kleine straatjes klimmen om bij de kathedraal te komen. Ik had een enorm circus verwacht, maar dat valt ons reuze mee. Een gezellige oude stad met toeristen en pelgrims door elkaar, maar op een leuke manier.
De kathedraal staat buiten voor een groot deel in de steigers, dus de foto van ons tweeën met fiets, met op de achtergrond de kathedraal wordt ook geen droomplaatje. Ook lastig hierbij is de lage zon, waardoor zo'n foto alleen mogelijk is als iemand vanaf de grond de foto maakt. We vragen het een vriendelijk ogende Amerikaan, die een cursus komt geven op de universiteit.
Echt super zijn ze niet, maar wel leuk dat iemand voor ons op de grond gaat liggen.
Dan lopen we met de fiets naar het pelgrimsbureau, waar we een enorme rij verwachten, maar dat valt enorm mee, omdat de meeste pelgrims vroeger aankomen.
We moeten onze gegevens invullen en de reden van onze pelgrimage aangeven: religieus, spiritueel of sportief, of een combinatie. Voor ons beiden is het een combinatie van deze drie geweest. We ontvangen met de felicitaties ons compostelaat.
We kopen er een kokertje om en dat is het. We zijn niet euforisch, wel blij dat we Santiago veilig hebben bereikt en dat het ons gelukt is.
Vooral ik ben gewoon te uitgeput om nog veel meer te voelen.
En toch moeten we nog weer drie kilometer klimmen om naar de camping te fietsen, waar we om half 10 aankomen.
We drinken eerst wat, sturen wat berichtjes rond, dat we het gehaald hebben. Daarna zetten we de tent op en gaan we om 23 uur nog eten bij het restaurantje van de camping. Nu is het weer heerlijk dat er in Spanje zo laat gegeten wordt.
Rond middernacht storten we total loss in onze tent.
Joke
86 km totaal 1581 km
Wordt het vandaag de voorlaatste of de laatste fietsdag? Het aantal kilometers moet te doen zijn in één dag, maar ook vandaag wordt het weer veel klimmen en afdalen en het wordt warm.
Eerst een ontbijtje in het verder lege restaurantje van het pension waar we geslapen hebben. Ik verwacht er niet veel van. Kopje koffie of thee, laf croissantje en een sapje.
Ik ben weer te snel met mijn aannames, want ik hoor dat er achter de bar sinaasappels worden geperst. Dat is de eerste keer dat we ergens vers geperst sinaasappelsap krijgen. En de croissant is een enorm joekel. Toch kan ik op zo'n ontbijt niet fietsen. We kopen nog brood, kaas en fruit voor het tweede ontbijt.
In het begin rijden we tussen een stroom van wandelende pelgrims. Overal op terrasjes zie je ze ontbijten.
Langzaam komt de stoet op gang. Je ziet duidelijk verschil tussen hen die alleen het laatste deel lopen en hen die weken of maanden onderweg zijn.
Al snel hebben we onze eigen route. Niet meer langs de drukke weg en het wandelpad, maar over prachtige rustige weggetjes door een landschap met mais, soms druiven en, naar het schijnt, ook eucalyptusbomen.
We besluiten om toch te proberen vandaag nog Santiago te bereiken, want 20 km ervoor stoppen vinden we geen optie.
We schieten lekker op, maar het wordt wel steeds warmer en de klimafstanden liegen er niet om en ook de percentages niet. 7, dan weer 8, soms zelfs 10. Het wordt boven de 30 graden. We drinken liters water. Eten, drinken, uitpuffen. JM blijft het prima volhouden. Ik begin aardig over grenzen heen te gaan. Heeft dit er toch mee te maken dat je weet, dat het je laatste fietsdag is?
Ik probeer me te richten op onze aankomst in Santiago, bel een camping om er zeker van te zijn dat we vanavond wel een plekje hebben. Het is immers druk in Santiago, want vrijdag is het de feestdag van Jacobus. In Santiago zijn er donderdag en vrijdag veel feestelijkheden.
Ondertussen WhatsAppen we geregeld met Tilburgse Rob om te horen waar hij is.
En weer verder. Er lijkt geen einde te komen aan het klimmen en afdalen. Mijn benen willen echt niet meer en het is zo ontzettend warm.
Ik probeer nog terug te blikken op onze reis. Wat is mij het meest bij gebleven, wat neem ik mee? Ik denk aan de oude vrouw gisteren die zwetend mijn fietstassen naar de derde verdieping bracht en me daarna nog een vriendelijk aaitje gaf. Ik denk aan al die mensen onderweg die onverwacht enthousiast groeten. Ik denk aan de vriendelijke ontvangst op sommige campings, wanneer we veel te laat en soms verregend aankwamen. Toch kregen we dan weer goed te eten.
Wat neem ik mee?
Niet enorme diepzinnigheden komen boven of wel?
Hoe waardevol het is dat je als mens de ander met aandacht en warmte tegemoet treedt en daarbij je niet laat leiden door vaak primaire oordelen: die ziet er niet uit, die stinkt, die zeurt of wat dan ook.
Het zal me zeker niet lukken om dit altijd in de praktijk te brengen, maar het is het proberen waard.
Om 19 uur zien we vanaf de berg ervoor Santiago liggen.
We spreken af om een foto te maken bij het plaatsnaambordje, daarna naar de kathedraal te rijden voor een foto met de fietsen erbij en dan ook maar gelijk ons compostelaat (diploma) te halen.
Daarna naar de camping.
Als ik het plaatsnaambordje zie is JM al de heuvel af gereden. Ik wacht even, fiets dan toch door en rijd dan mijn ketting eraf. Ik leg de ketting er weer om, rijd verder naar JM die staat te wachten. Hij had het bordje niet gezien en wil terug rijden. Ik heb daar geen puf meer voor, omdat dat weer een extra klim betekent.
We dalen af naar de stad, maar moeten daar weer door kleine straatjes klimmen om bij de kathedraal te komen. Ik had een enorm circus verwacht, maar dat valt ons reuze mee. Een gezellige oude stad met toeristen en pelgrims door elkaar, maar op een leuke manier.
De kathedraal staat buiten voor een groot deel in de steigers, dus de foto van ons tweeën met fiets, met op de achtergrond de kathedraal wordt ook geen droomplaatje. Ook lastig hierbij is de lage zon, waardoor zo'n foto alleen mogelijk is als iemand vanaf de grond de foto maakt. We vragen het een vriendelijk ogende Amerikaan, die een cursus komt geven op de universiteit.
Echt super zijn ze niet, maar wel leuk dat iemand voor ons op de grond gaat liggen.
Dan lopen we met de fiets naar het pelgrimsbureau, waar we een enorme rij verwachten, maar dat valt enorm mee, omdat de meeste pelgrims vroeger aankomen.
We moeten onze gegevens invullen en de reden van onze pelgrimage aangeven: religieus, spiritueel of sportief, of een combinatie. Voor ons beiden is het een combinatie van deze drie geweest. We ontvangen met de felicitaties ons compostelaat.
We kopen er een kokertje om en dat is het. We zijn niet euforisch, wel blij dat we Santiago veilig hebben bereikt en dat het ons gelukt is.
Vooral ik ben gewoon te uitgeput om nog veel meer te voelen.
En toch moeten we nog weer drie kilometer klimmen om naar de camping te fietsen, waar we om half 10 aankomen.
We drinken eerst wat, sturen wat berichtjes rond, dat we het gehaald hebben. Daarna zetten we de tent op en gaan we om 23 uur nog eten bij het restaurantje van de camping. Nu is het weer heerlijk dat er in Spanje zo laat gegeten wordt.
Rond middernacht storten we total loss in onze tent.
Joke
-
24 Juli 2014 - 09:02
Marianne M.:
PFFFFFFFFFFFFFFFFFF, wat een verhaal weer. Ach, we hebben allemaal toch wel eens last van zweetvoeten............. ARME JOKE!!! Die hand was je nooit meer, toch???????
Nog even genieten op de camping en dan ......een goeie reis naar huis me de bus.
XX -
24 Juli 2014 - 12:58
Marja:
Bij het lezen van dit verslag kwam bij mij de vraag naar boven: wat is jullie motivatie? Puur sportief, een religieuze drive, hang naar avontuur? Alles komt in jullie verslagen aan de beurt, maar waarom doe je zo iets? Ik huiver, lijd, en geniet met jullie mee, maar ben toch blij dat Ik niet hoef met 60 km de berg af!
Marja -
25 Juli 2014 - 09:21
Wilma:
Als ik dit zo lees vraag ik me af of het voor Joke wel verstandig is om maandag weer te beginnen met werken. Maar goed, met een bureaustoel op wieltjes kom je een aardig eind. Hopelijk kunnen jullie in de bus wat bijkomen. Zal wel vreemd zijn om je benen zo lang stil te houden terwijl je wel vooruit komt.... Ben benieuwd naar jullie kuiten! (Nogmaals) gefeliciteerd met het bereiken van het doel, goeie reis terug en tot gauw. -
25 Juli 2014 - 09:52
Marianne K:
Wat jullie drijfveren dan ook mogen zijn.. Jullie hebben het gehaald.
Gefeliciteerd!
Hopelijk zijn jullie een beetje uitgerust nu.
Misschien juist fijn dat de terugreis lang is, dan gaat het schakelen naar het normale leven geleidelijk.
We zien elkaar gauw weer.
Liefs,
Marianne
-
25 Juli 2014 - 15:49
Liselotte :
Lieve Joke en JanMarten,
Van harte gefeliciteerd met jullie reis. Het mooie van jullie tocht is volgens mij niet het einddoel bereiken maar de reis in zichzelf. Ik heb met veel plezier en bewondering meegeleefd met jullie avonturen, ontberingen, successen en klein en groot geluk. Goede terugreis en welkom thuis voor straks.
Liefs
Liselotte -
26 Juli 2014 - 12:45
Margo:
Joke en Janmart,
Gefeliciteerd met jullie geslaagde fietstocht naar Santiago de Compostella.
Het is een hele intense ervaring geweest denk ik, met pieken en dalen, afzien en genieten en heel veel soorten ontmoetingen.
Ik heb genoten van jullie verslagen en voelde me helemaal met vakantie zonder zelf te hoeven zwoegen of nat te laten regenen!
Goede terugreis dadelijk en sterkte met het gewone leven in Oegstgeest!
Groetjes van Margo. -
26 Juli 2014 - 23:10
Joke:
Lieve Joke & JM
Van Harte Gefeliciteerd met het behalen van jullie prachtige reisdoel.
Ook ik heb genoten van de verslagen (ook van voorgaande jaren) en vraag me af wat jullie hierna gaan bedenken?
Een all-inclusive gebeuren in Turkije wellicht? Ook verrassend?
Nou, we wachten af.
Eerst genieten van dit geweldige avontuur!
Sterkte weer, met terugkomen naar Nederland en het terug acclimatiseren
X van ons alle 4.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
