Dinsdag 1 juli 2014
Blijf op de hoogte en volg Jan Marten en Joke
04 Juli 2014 | Frankrijk, Dax
78 km totaal 349 km
Voor het fietsen van lange afstanden met bepakking moet je niet alleen zelf een goede conditie hebben, ook de fietsen hebben het zwaar, dus die moeten in een onberispelijke staat van onderhoud verkeren.
Grote delen van de staat van het stalen ros kun je zelf controleren. Van andere moet je er maar op vertrouwen dat het allemaal van een goede fabriek komt.
Een loszittend schroefje kan, bij 40 km/u naar beneden, toch wel pijnlijke gevolgen hebben.
Ooit ben ik, in mijn middelbare schooltijd, eens door mijn fiets gezakt omdat het frame spontaan scheurde. Dat was de helling op van de Wageningse Berg, terwijl ik iemand inhaalde. Deze persoon keek wel heel vreemd, kan ik me herinneren. Trouwens, ik zal zelf niet minder vreemd hebben gekeken toen ik ineens op de grond zat met een stuur in mijn handen.
Achteraf trek ik uit dit gegeven twee conclusies:
1 Ik realiseer me van jongsaf aan dat de staat van de fiets uitzonderlijk belangrijk is.
2 Ik fietste al vroeg bergopwaarts. Dat was overigens toen nog niet mijn hobby, want ik woonde óp de berg. Als ik ooit thuis wilde komen, moest ik toch zeker 'de hucht op'.
Vandaag zijn de hoogtes iets minder dan gister. De hoogteverschillen nemen langzaam af tot we in Les Landes zijn.
Voor de krachten die op de fiets worden uitgeoefend is een dag als vandaag gewoon 'lichte routine' te noemen.
Daaraan moet het dus niet gelegen hebben toen we in het plaatsje, dat trouwens geheel in tegenstelling tot mijn betoog 'Montagne' heette, net voor het stoplicht waar enkele wegwerkers het asfalt vernieuwden, ik ineens Joke vertwijfeld achter me hoorde roepen: 'Zadel!' Of zoiets, want op de fiets versta je niets.
Meteen liep ze met de fiets aan de hand naar een veilige plek.
'M'n zadel is kapot! Het is alsof ik door mijn fiets ben gezakt!'
Nu staan we daar te kijken. Inderdaad: het zadel is los. Een plaatje van het bevestigingssysteem is spontaan gebroken. Er zat kennelijk een scheurtje in het metaal. Dan zit je zadel dus echt los en dat kan toch wel kwalijk uitpakken. Gelukkig gebeurde het op een relatief rustig moment en blijft Joke zo kalm mogelijk in dit soort situaties, dus het is nu zaak met ons nuchtere verstand te bedenken wat de volgende stappen zijn.
Joke spreekt meteen een voorbijganger aan in haar rappe Frans en die verwijst ons naar het Office de Tourisme, dat is gelukkig maar 80 meter verderop.
Joke gaat meteen het Office binnen om daar te overleggen wat er mogelijk is. We willen per slot van rekening nog wel 50 km fietsen vandaag!
Leuk detail is, dat Joke tegenwoordig altijd mensen aanspreekt in Frankrijk. Vroeger durfde ze dat niet. Ik ook niet, maar ik deed het toch. Met enige schroom. Joke benadert het nu heel anders. Gewoon: kordaat. Dit wil ik weten en dat wil ik duidelijk maken.
Ook nu gebeurt dat: Joke vraagt zich niet af wat 'zadel' in het Frans is. Ze zoekt het ook niet op met haar iPhone. Nee, ze neemt gewoon het zadel mee naar binnen.... Nou ja, het zadel zat toch al los.
Binnen treft ze een bereidwillige man, die uitlegt waar de fietsenmaker is, die belt dat we eraan komen en die de weg wijst. Ik kan me ook niet goed een andere reactie voorstellen als er iemand zoals Joke, met charme en vasthoudendheid dus, je iets vraagt en dat ondersteunt door achteloos een fietszadel op de balie te werpen.
Ik krijg, terwijl ik de fietsen buiten bewaak, te maken met de keerzijde van het meegenomen zadel. De wegwerkers fronsen hun wenkbrauwen bij het zien van deze damesfiets met alleen een holle buis op de plek waar je meestal toch wat anders verwacht.
Ook de argeloze voorbijganger kijkt alsof hij toch een paar dagen moest verwerken wat hij nu gezien heeft.
Als Joke na 20 minuten terugkomt heeft ze alles geregeld. Om 14 uur staat de fietsenmaker voor haar klaar in Libourne. Libourne? Waar ligt dat? O, toch 10 km verder, de verkeerde kant uit.
Dat wordt dan 10 km lopen voor Joke. Of nee: Joke wil liever staande fietsen. Het lijkt mij niet te doen. En behalve dat: ik weet hoe de omstanders zullen kijken. Laten we dan het zadel achterop de bagage monteren en dan kan ik daarop zitten, zegt Joke.
Nu zijn er de afgelopen decennia weinig geslaagde constructies van ons beiden te noemen. Goed, we hebben drie leuke kinderen, maar veel andere bedenksels zijn óf van mij, óf van Joke. In het eerste geval zakt het meestal binnen een mum van tijd in elkaar.
Maar nu deze zadelconstructie: wat een toonbeeld van efficiëntie en eendrachtige samenwerking! Door Joke goed geplaatst en door mij met een touwtje vastgemaakt. Zo kan Joke de 10 km fietsen.
We zijn ruim op tijd in Libourne. We eten er wat en staan een kwartier te vroeg voor de deur van de fietsenmaker. Nu zijn de Fransen erg op hun middagpauze gesteld. We hadden ermee rekening gehouden dat zijn begintijd wel eens een uur later zou kunnen zijn. Maar niet hier: een paar minuten voor tweeën al opent hij de deuren. Joke heeft de man door de telefoon kennelijk goed laten instrueren.
En het zadel zit in tien minuten tijd weer muurvast.
Met 15 km omrijden komen we zo in St.-Emilion. Een leuk wijnstadje. Er komen veel Engelsen, de voertaal is zelfs Engels!
Om 18 uur, dus toch niet zo heel laat, rijden we de camping op. Het duurt twee seconden voor ik door heb, wat hier precies aan de hand is.
In de centrale ruimte, onder een afdak staan wat 'jongeren', ongeschoren en lange haren, met een stuk of vijf grote honden. De jongens hebben een blikje aan de mond en/of in de hand. Om hen heen ligt allerlei materiaal: blikjes, flessen, plastic tassen. Onder een afdak ligt een opblaasmatras. De weinige tenten die er zijn, zijn vaal en staan provisorisch neergezet met lappen plastic erlangs. Het afvalverzamelpunt is een grote stinkende bende.
Dit is een 'no go area'. Hier wordt niet meer schoongemaakt, de politie zal er ook niet meer langskomen. Het is het bezit van zwervers.
We vinden een alternatief: een leuk hotelletje, bestierd door een ouder echtpaar en een zoon. Het kamertje is leuk, de douche prima en het eten smaakt uitstekend. Ook het bed is lekker. Tijd voor een frisse wasbeurt en een goede nachtrust.
Jan Marten
-
04 Juli 2014 - 18:37
Gerda:
Wat een verhaal! Ja, ik denk dat je dat wel aan Joke over kan laten om die fietsenmaker op tijd te laten verschijnen. Het is leuk om jullie tocht te volgen met dit verslag. Knap dat jullie dat zo goed bijhouden. Ik geniet er in elk geval van. Nog een hele goede reis verder zonder gebreken. -
04 Juli 2014 - 21:26
Jacqueline:
Ja, genieten is het weer om jullie belevenissen te volgen. Heerlijk om te lezen!
En Joke is op de foto's voorbereid door de meegenomen vestjes te kiezen in de kleur van de papieren achtergrond. Veel succes, liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley