Vrijdag 28 juni 2013
Blijf op de hoogte en volg Jan Marten en Joke
29 Juni 2013 | België, Chession
Maastricht - Polleur
59 km
Afscheidsborrels, afscheidsetentjes, werk afronden, huis poetsen, toch nog maar een fietshemdje kopen, toch nog op de valreep een overlijdensrisicoverzekering afsluiten, nog twee dagen in de tuin ploeteren en daar dan weer een zere rug van krijgen. En dit gecombineerd met het feit dat ik dit jaar heel uitgerust en ontspannen op vakantie wil. Vergeet het maar. Woensdag lekker stress op het werk. Omdat we van glasvezel weer naar de kabel gaan, werkt er opeens heel veel niet, lekker op je laatste dag. Rond 7 uur hoor ik in de AH dat ook Auke en Ruth komen eten met Jelte en Margot. Heel gezellig natuurlijk, maar hoe komen die tassen ooit ingepakt, want morgen komen Gerben en Coreisha. Is natuurlijk ook heel gezellig. Coreisha en ik lakken onze nagels. De teennagels gaan in de kleur van de fietshelm, wat totale onzin is, omdat ik nooit met blote tenen fiets, want ik heb altijd degelijke stappers aan. Tegen 1 uur het bed in en dan toch weer om 6.30 opstaan. Ik slaap slecht. Gewoon zenuwwachtig.
Iets over 9 de trein en al op Den Haag HS hebben we ons eerste gesprekje met een vrouw die binnenkort met haar kroost gaat fietsen. In Eindhoven hebben we 2 minuten overstaptijd en dat is een heel ding met JM ruim 30 kg bagage en ik ruim 25. Te veel, ik weet het, maar ik ben niet zo'n type voor echt afzien. 2 minuten en nu maar hopen dat de plaats voor fietsen niet bezet is door mensen die daar echt niet weg willen, ook al staat er duidelijk dat fietsen voorrang hebben. En ja hoor. Bezet. Maar door een gigantische scootmobiel. Te laat om elders plaats te zoeken. We proppen de fietsen in het hokje en blijven erbij staan tot Maastricht.
Wel heb ik ondertussen een bijzonder gesprek met de jonge vrouw van de scootmobiel. Het lijkt haar geweldig zo'n fietstocht, maar dat zit er niet in. Ze is al blij dat ze zelfstandig 60 km kan gaan. Vol trots vertelt ze over haar tocht van Ridderkerk naar Gouda om haar nieuwe accu uit te proberen. Ze vertelt over de obstakels die ze tegenkomt, de vernederende opmerkingen die ze te vaak moet aanhoren. Ik zal aan haar denken iedere keer als ik er deze reis doorheen zit.
Station Maastricht. Ik hang de Jakobsschelp die Anneke vond aan de fiets en de tocht kan beginnen. Ik weet dat het een pittige tocht wordt, omdat het boekje (Langs oude wegen en pelgrimssteden naar Compostela van Clemens Sweerman en Aart van Rossum) bijvoorbeeld bij Limbourg meldt dat de heuvel alleen 'door de sterken geheel in het zadel genomen kan worden': maar wanhoop niet, een steile helling als deze komt in de verdere route nog zelden voor. JM hoort heel duidelijk bij de sterken en ik kom niet eens uit het zadel, ik stap gewoon af, rust even, loop soms een stukje, maar ik worstel en kom boven en dat ook nog met lekkere buitjes en tegenwind.
In Limbourg waren we al in mei tijdens de proloog voor deze tocht en wat ik toen wilde doen doe ik nu: een fot maken van een restaurantje met de naam CARPE DIEM. Enerzijds een platgetreden tekst, maar voor mij ook bijzonder. Wordt het motto van onze reis.
We halen ons einddoel: Polleur. Een ander Nederlands stel is ons net voor. Ervaren fietsers: "Vorige week fietste ik nog in Noorwegen." Ze hebben alle tijd van de wereld, maar dat mag ook na 40 jaar 80 uur werken. Geen echt einddoel gepland en ook geen einddatum. Wij zijn al heel blij met onze vier weken.
We zetten ons tentje heus echt in een kwartier op, omdat om 8 uur het kroegje sluit en na een camping maaltje met een Leffe Brun en wit wijntje liggen we om 10 uur plat met voor mij wel een terminaal ondergoedje (duidelijk voor de lezers van vorig jaar). We willen dit jaar zo veel mogelijk om 6 uur opstaan en om 8 upur vertrekken. Klinkt heel braaf en saai, maar ik wil niet net als vorig jaar ziek worden.
We hebben dan ook in Mersch, in het oudste kerkje van Limburg, samen een kaarsje aangestoken. En nu maar hopen dat het helpt.
Joke
59 km
Afscheidsborrels, afscheidsetentjes, werk afronden, huis poetsen, toch nog maar een fietshemdje kopen, toch nog op de valreep een overlijdensrisicoverzekering afsluiten, nog twee dagen in de tuin ploeteren en daar dan weer een zere rug van krijgen. En dit gecombineerd met het feit dat ik dit jaar heel uitgerust en ontspannen op vakantie wil. Vergeet het maar. Woensdag lekker stress op het werk. Omdat we van glasvezel weer naar de kabel gaan, werkt er opeens heel veel niet, lekker op je laatste dag. Rond 7 uur hoor ik in de AH dat ook Auke en Ruth komen eten met Jelte en Margot. Heel gezellig natuurlijk, maar hoe komen die tassen ooit ingepakt, want morgen komen Gerben en Coreisha. Is natuurlijk ook heel gezellig. Coreisha en ik lakken onze nagels. De teennagels gaan in de kleur van de fietshelm, wat totale onzin is, omdat ik nooit met blote tenen fiets, want ik heb altijd degelijke stappers aan. Tegen 1 uur het bed in en dan toch weer om 6.30 opstaan. Ik slaap slecht. Gewoon zenuwwachtig.
Iets over 9 de trein en al op Den Haag HS hebben we ons eerste gesprekje met een vrouw die binnenkort met haar kroost gaat fietsen. In Eindhoven hebben we 2 minuten overstaptijd en dat is een heel ding met JM ruim 30 kg bagage en ik ruim 25. Te veel, ik weet het, maar ik ben niet zo'n type voor echt afzien. 2 minuten en nu maar hopen dat de plaats voor fietsen niet bezet is door mensen die daar echt niet weg willen, ook al staat er duidelijk dat fietsen voorrang hebben. En ja hoor. Bezet. Maar door een gigantische scootmobiel. Te laat om elders plaats te zoeken. We proppen de fietsen in het hokje en blijven erbij staan tot Maastricht.
Wel heb ik ondertussen een bijzonder gesprek met de jonge vrouw van de scootmobiel. Het lijkt haar geweldig zo'n fietstocht, maar dat zit er niet in. Ze is al blij dat ze zelfstandig 60 km kan gaan. Vol trots vertelt ze over haar tocht van Ridderkerk naar Gouda om haar nieuwe accu uit te proberen. Ze vertelt over de obstakels die ze tegenkomt, de vernederende opmerkingen die ze te vaak moet aanhoren. Ik zal aan haar denken iedere keer als ik er deze reis doorheen zit.
Station Maastricht. Ik hang de Jakobsschelp die Anneke vond aan de fiets en de tocht kan beginnen. Ik weet dat het een pittige tocht wordt, omdat het boekje (Langs oude wegen en pelgrimssteden naar Compostela van Clemens Sweerman en Aart van Rossum) bijvoorbeeld bij Limbourg meldt dat de heuvel alleen 'door de sterken geheel in het zadel genomen kan worden': maar wanhoop niet, een steile helling als deze komt in de verdere route nog zelden voor. JM hoort heel duidelijk bij de sterken en ik kom niet eens uit het zadel, ik stap gewoon af, rust even, loop soms een stukje, maar ik worstel en kom boven en dat ook nog met lekkere buitjes en tegenwind.
In Limbourg waren we al in mei tijdens de proloog voor deze tocht en wat ik toen wilde doen doe ik nu: een fot maken van een restaurantje met de naam CARPE DIEM. Enerzijds een platgetreden tekst, maar voor mij ook bijzonder. Wordt het motto van onze reis.
We halen ons einddoel: Polleur. Een ander Nederlands stel is ons net voor. Ervaren fietsers: "Vorige week fietste ik nog in Noorwegen." Ze hebben alle tijd van de wereld, maar dat mag ook na 40 jaar 80 uur werken. Geen echt einddoel gepland en ook geen einddatum. Wij zijn al heel blij met onze vier weken.
We zetten ons tentje heus echt in een kwartier op, omdat om 8 uur het kroegje sluit en na een camping maaltje met een Leffe Brun en wit wijntje liggen we om 10 uur plat met voor mij wel een terminaal ondergoedje (duidelijk voor de lezers van vorig jaar). We willen dit jaar zo veel mogelijk om 6 uur opstaan en om 8 upur vertrekken. Klinkt heel braaf en saai, maar ik wil niet net als vorig jaar ziek worden.
We hebben dan ook in Mersch, in het oudste kerkje van Limburg, samen een kaarsje aangestoken. En nu maar hopen dat het helpt.
Joke
-
30 Juni 2013 - 07:56
Paul:
HOi joke en jm,
Heel veel sterkte hè.
Ik hou jullie via de computer in de gaten. ;)
Ben benieuwd naar jullie verhalen.
Groetjes Paul, Florence en de Kids.
-
30 Juni 2013 - 13:34
GerbenCoreisha:
Na ellenlange afscheidsgesprekken, gebabbel over werk, veel afscheidseten en uitleg waar wij als kinderen geld vandaan kunnen toveren indien mams en paps per ongeluk op een gletsjer in Limburg uitglijden vertrekken ons ouders.
Ze zijn net weg, of de Bieb belt. Het internet via de kabel is niet gelukt en toch veel te snel. Ze zijn overgestapt op internet per post. De nieuwe website hangt in posterformaat aan de deur.
Net voor vertrek delen onze ouders nog mede dat ze nu de helmen nog niet opzetten. ‘Dat is voor dat kleine stukje naar het station niet nodig. En bovendien staan we in onze buurt dan een beetje voor lul.’
In onze buurt in Arnhem vragen ze inmiddels al wie die twee geestelijk beperkte mensen zijn die enkele malen per jaar langskomen. En bedankt.
Maargoed. Toch hebben wij (Coreisha en ik) veel respect voor de dappere onderneming van paps en mams. Een lange tocht langs (of op, of door) bergen, dalen en voedselvergiftigingen van maar liefst vier weken: dat is niet niks.
Toch heb ik mijn twijfels over vader. Ik kan mij niet voorstellen dat hij een vier weken lange tocht maakt zonder uiteindelijk met een (elektrische) hulpmotor of hulpzeil te eindigen. De tijd zal het leren.
-
30 Juni 2013 - 15:25
Rob En Gonnie:
Een hele fijne vakantie gewenst en hopelijk beter weer dan vorig jaar. Wij kijken uit naar de leuke dagboek verhalen.
Veel plezier samen. -
30 Juni 2013 - 20:56
Gerard En Gerda Hofman:
Joke en Jan Maarten,
wij wensen jullie geweldige fietsdagen toe op een mooiere route dan die van vorig jaar, waar wij jullie ontmoet hebben. Langs oude wegen hebben wij 5 jaar geleden ook voor een groot deel gereden en is o.i. erg mooi. Wij zullen af en toe jullie via het verslag volgen. Veel zonnige dagen toegewenst met ook mooie ontmoetingen met mede-fietsers.
Gerard en Gerda Hofman -
01 Juli 2013 - 21:27
Lolke Osinga:
TANDJES
De eerste tandjes zijn doorgekomen. 't Is even wennen. Op lastige stukjes zal er al even op die tandjes gebeten moeten worden, maar extra druk op de tandjes van de pedalen is dan nooit weg. Het ga jullie goed en zet je tanden maar in deze lange tocht. Zorg dat jullie het met 'een bek vol sterkte tanden' gaan redden! Met een big smile (het tegenovergestelde van tandengekrars) wens ik jullie alle goeds toe.
Lolke Osinga -
18 Juli 2013 - 13:59
Zoon Auke:
Volgende keer wil ik mee. Achterop. of op zo'n voorzitje, of zijspan. Kijk maar.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
