Zondag 13 mei 2012

Poitiers, tweede rustdag

Gisteravond hebben we nog even wat tv gekeken. Maar er zijn maar drie of vier zenders te ontvangen. Een mager aanbod: een Amerikaanse film, in het Frans nagesynchroniseerd, wat in onze ogen lichtelijk surrealistisch overkomt. Nummer twee is het sportkanaal, nee, daar worden we vrolijk van! Nummer drie is het softporno-kanaal. Dat lijkt ons verreweg het meest interessant. Niet zozeer vanwege het onderwerp, maar vanwege het feit dat het Engels hier Frans ondertiteld wordt. Leerzaam dus. Ja, onze vocabulaire wordt aardig uitgebreid, en al kennen wij al tientallen jaren "Voulez vous coucher avec moi" en "Je t'aime, moi non plus", dit gaat toch wel een stuk verder. Het zijn dan ook niet de zinnen die je in Frankrijk ten overstaan van de argeloze dorpsbewoner debiteert.
Omdat de taalkundige aspecten voor ons dus minder interessant zijn, en omdat jullie allemaal meelezen, schakelen we snel door.
Joke ligt wel te kreunen in bed, maar dat komt uitdrukkelijk door de niet aflatende buikkrampen.
Van slapen komt niet veel. Tenminste bij Joke. Ze is deze morgen zo gammel, dat we afspreken dat ik vandaag ook het reisverslag schrijf. Wat zij meemaakt, liggend op bed, is ook niet echt verheffend.
We proberen wel het ontbijt samen beneden te nuttigen, maar dat bevalt haar helemaal niet. De koorts is even gedaald naar 38 maar na het ontbijt is dat weer 40 graden. Door de sterke stijging loopt en ligt ze enorm te bibberen.
Het heeft enige tragiek in zich om iemand binnen twee dagen zo te zien veranderen. Van het gemak van 80 km fietsen per dag met bagage over flinke bulten naar de moeite om een paar traptreden te nemen.
Joke refereert nogal eens aan het thermo-ondergoed dat haar bibliotheek-collega's zo treffend 'terminale ondergoed' noemen: "Laat dat 'ondergoed' maar weg!" Enige morbide humor schuwt Joke niet. Dat houdt ons op de been, leuk toch?
Voor mij blijkt Poitiers een waar Mekka. Een vreemde zegswijze trouwens in deze stad waar de Moren in 732 een halt is toegeroepen. Anders gezegd: waar de moslims in de pan zijn gehakt.
Ik ga vandaag, na Joke thee te hebben ingeschonken, twee keer naar de mis, die van 11 u in de kathedraal en later die van 18.30 u in de St.-Porchaire. Ik sluit vooraf nog even aan bij de mis van 10.30 u in de Notre Dame, maar die is al te lang bezig. Op naar de kathedraal.
Die is met 120 mensen erg leeg. Mooi orgelspel. Een klein koortje van alle leeftijden dat eenstemmig ondersteunt.
In de kathedraal spreek ik na de mis nog uitgebreid met Olivier, de organist-titulair van deze kerk. Hij wil me graag in het beroemde Cliquet-orgel rondleiden, maar moet de trein halen voor zijn andere plek: Parijs. Dat is even andere koek dan in Nederland! Ruimschoots verder dan Maastricht-Delfzijl. En dat voor twee organistschappen! Ik krijg telefoonnummers van zijn collega's. Een dame van de gemeenschap is bezorgd over Joke en wil haar eventueel wel opvangen.
Verder wordt ik uitgenodigd voor een concertje om 15.30 u in de St.-Hilaire van de organist aldaar. Maar eerst weer een kopje thee inschenken voor Joke. Dan een crepe sucre bij het café om de hoek. Ik ga op het geluid af van zingende mensen en kom terecht in een grote Jeanne d'Arc-processie. Padvinders, scholieren, geestelijken en ander volk. Een carnavelesk spektakel. Even terug om Joke de foto's ervan te laten zien en een kopje thee in te schenken. Om 15.30 u ben ik in de St.-Hilaire. Concerten beginnen in Poitiers blijkbaar altijd vijf tot tien minuten later. Maar na een half uur sta ik al weer briesend buiten. Dit is echt niet te verdragen. Die man speelt om een acute hartverzakking van te krijgen. Hij begint een aantal keren opnieuw, raakt soms helemaal de draad kwijt en kan nog geen maat een tempo consequent volhouden. Bovendien breit hij alle noten van Bach aan elkaar. Hoe anders was het vanmorgen in de kathedraal!
Ik loop nog even terug via de Notre Dame en zie op een heel klein plakkaatje aangekondigd dat ik om 17 u daar aan kan schuiven voor een concert met Spaanse muziek van de 13e eeuw.
Toch eerst even aan Joke melden. Ik heb nog een half uur. Op de terugweg kom ik weer langs de St.-Porchaire waar een trio barokaria's oefent, je hoort hef buiten al. Toch even binnen kijken.
Kopje thee voor zieke Joke inschenken en dan maat weer naar de Notre Dame. Het Ensemble Musarum speelt. Mooi en inspirerend, klinkt toch wel naar volksmuziek. Ik spreek na afloop Emmanuelle, de zangeres. Over de instrumenten, de werkwijze en de manuscripten.
Ik ga weer terug richting hotel, naar de St.-Porchaire, waar ik nog 15 minuten tijd heb om een biertje te drinken bij het café waar de serveerster mij inmiddels kent. Om 18.30 net op tijd binnen voor de mis. Ik schuif halverwege in de volle kerk aan. Hier is een leuk koor dat o.a. 'Ubi caritas' van Duruflé zingt. Herken het van mijn studietijd. Net na de eucharistie verdwijn ik. Het hotel is zo dichtbij dat we op de kamer nog het slotlied mee kunnen zingen.
Gek, Joke mag dan wel erg ziek zijn, als ik terugkom zijn er wel kleine wasjes gedaan. Je herkent het onmiddellijk aan het kleffe textiel aan de weer door haar gespannen drooglijnen.
Joke krijgt een paar sneetjes brood en een kop thee van mij en ik ga op eten uit. Om 22 u ben ik weer terug om voor Joke een kopje thee in te schenken.

Drukke dag gehad. Ik tenminste.

Jan Marten