Vrijdag 4 mei 2012

Compiegne - Hénonville
85 km totaal 627 km

Om 6 uur in de ochtend gaat de wekker. We reageren wat traag, zoals gewoonlijk. Was het omdat we gisteravond laat ontdekten dat de wc verstopt zat?
We hoopten natuurlijk dat het ofwel een nare droom was, ofwel dat op zijn minst het water in de pot gezakt was.
Helaas, het water stond nog steeds tot de rand. Moesten we de portier niet waarschuwen? En wat moesten we dan zeggen? Joke begon al met een eerste idee: "la toilette est occupée". Leek me geen goede zin. Hoe zouden we 's morgens er pas achter kunnen zijn gekomen en wie zat daar dan? De gast van drie dagen geleden? Geen fris idee. Ik opperde even: "la toilette est cachée"...
Nou ja, waar zou het toilet zich dan verstopt moeten hebben? Zo groot was ons tijdelijk domicilie toch niet. Verstopt een toilet zich zelf? En ook weer: als we het toilet niet hadden kunnen vinden, waarom nu pas reageren?
Misschien dan "ne marche pas"? Daar krijgen we visioenen van het filmpje van Auke van: bewegende potten en brillen.
Nee, uiteindelijk besluiten we om 6.30 om maar uit bed te stappen, alles in te pakken en beneden te ontbijten. En inderdaad, daar bij de ontbijtruimte was ook een plaats ter afzondering. Zodat we enigszins gescheiden van elkaar ontbeten hebben...

Het blijft vandaag droog. Tenminste, zo lijkt het. Het lijkt haast wel vakantie! Onderweg denk ik na over de vraag van gisteren via de mail om een couplet voor het themalied van de Willem de Zwijgerkerk in Amsterdam. Na een uur fietsen heb ik wat. Toch handig zo'n telefoon op je stuur om allerlei teksten door te lezen. Tijdens onze koffiepauze stuur ik het couplet naar Amsterdam. Ja, je moet toch wat om aan de kost te komen?
Nee hoor, inspiratie is overal. Wacht maar tot ik terug ben!

Onderwijl brengt het weer mijn poëtische mijmeringen weer terug naar de realiteit. Het wordt wat donkerder.
We bekijken nog wel een kerk die toevallig naast de weg staat (voor ons toevallig dan. Bij de bouw zullen ze er vast wel rekening mee hebben gehouden dat er een weg lag...)
Als we naar buiten gaan en op onze fiets stappen, ziet een vrouw ons en herkent ons als Compostella-gangers. Ze zegt voor ons te zullen bidden. Het lijkt ons goed. Doe maar. Kan zeker geen kwaad.
Om 19 uur komen we bij de beoogde camping aan. Heel bijzonder: alleen maar vaste plaatsen en het hek zit al op slot. Toch mogen we erin. De bazin wijst ons de weg: wij mogen onder de lokale partytent van 8 x 4 meter staan! Met de twee grote tafels die er al staan en de bijbehorende tien stoelen lukt het nog makkelijk om onze tent eronder te zetten; en de fietsen.
We kunnen alles buiten laten: het blijft toch wel droog. Vroeger kon ik wat schelden op die vreselijke partytenten. Het ligt vanaf nu wat genuanceerder.

Joke kookt. Tortellini en tomaatjes. En we hebben een klein flesje wijn gekocht. Het is eigenlijk niets, maar we smullen.

Jan Marten